Recensie Menokilo’s Leen Steyaert

Eerlijk gezegd waren mijn verwachtingen vrij hoog omdat Leen als experte in de menopauze naar voor geschoven werd tijdens mijn opleiding tot gezondheidsconsulent, ondertussen meer dan een decennia geleden.

Ik was dus wat teleurgesteld wanneer ik onnauwkeurigheden/tegenstrijdigheden terugvond zoals:

• Het aanraden van min. 85% cacao chocolade in het begin van haar verhaal, wat naar het einde toe 70% en 75% werd.
• Het afraden van dierlijke zuivel waaronder boter om een bladzijde verder ghee (= geklaarde boter) en grasboter aan te raden.

Ik sta achter Leens visie om nieuwe gewoonten stap voor stap te integreren, de tijd te nemen en het besef dat zelfs de kleinste verandering een groot verschil kan maken en vind het dan vreemd dat haar eigen commerciële programma Lipolip etc. een strikt voedingsschema is, in combinatie met eigen gecommercialiseerde ampullen/supplementen.

Wanneer Leen aanraad om realistisch te kijken naar de “menopauze kilo’s” is dat zeker een meerwaarde. Een paar extra kilo’s op een positieve manier integreren in je leven is een positieve benadering in die levensfase, daarbij de mentale gezondheid centraal zetten.

Wanneer de werking van bio-impedantie (weegschaal) uitgelegd wordt, had enige notie van elektriciteit (of een goede raadgever) handig geweest of eventueel die theorie weglaten? Geleiding is immers elektriciteit: water, vet… vormen een verschillende weerstand t.o.v. elektrische stroom (niet t.o.v. water), waarop de weegschaal zich baseert om de berekeningen te doen.

De voedingsraadgevingen blijven te algemeen, theoretisch, niet direct praktisch bruikbaar.

Ik wil zeker geen afbreuk doen aan Leens expertise/kennis op vlak van de menopauze, maar ben teleurgesteld in dit boek. Misschien is haar oudere basisboek “stralend door de menopauze” interessanter?!

Voor praktischer voedingsadvies lijken mij de kookboeken van Pascale Naessens of Sandra Bekkari of de wesites puurgezond.nl of zekergezond.be een betere keuze…